Pas Op! Spoiler Alert!
Hieronder verklappen we enkele van de verrassingen uit de rit
Nou ja enkele, we leggen alles helemaal uit en verklappen alles.
Doorlezen op eigen risico!

Expedition Everest is een attractie in Animal Kingdom in Walt Disney World in Orlando, Florida. Het gaat hier om een gebied rondom Mount Everest. De wachtrij is behalve lang ook erg gedetailleerd. Hij loopt door een dorpje aan de voet van het gebergte.

Het gehele gebied waarop de berg staat is erg groot, 25000 vierkante m, zeg maar 2 voetbalvelden.

De lengte van de baan is 1348,40 meter. De lengte van een ritje is 2 minuten en 50 seconden.

De wachtrij is gethematiseerd als een klein stadje. Hier worden allerlei attributen getoond. Zowel uit het dagelijkse leven als ook klimuitrustingen. Veel aandacht is er ook voor het verschrikkelijke sneeuw monster dat volgens de legende hoog in de bergen zou wonen. De thematisering is compleet en wel doordacht. Boven de paden wapperen de beroemde gekleurde vlaggetjes.

Je stapt in een berg treintje, denk aan een Big Thunder Mountain treintje alleen met de locomotief achteraan. Dan begint de reis.

[In het script hieronder, staan tussen haakjes de tijden in minuten en seconden vanaf het begin van de rit.]

Na vertrek uit het station begint er eerst een stuk door het mooie landschap. In het station is de aftakking naar links te zien waar de baan naar het onderhoudsstation loopt. Deze is in de tekening hierboven niet meegenomen. Er volgt een kleine bocht naar rechts en dan komen we (0:20h) bij een lage liftheuvel van een meter of 7-8 hoog. De trein gaat hier met normale snelheid op. Ondertussen zie je in de verte de berg verschijnen.

Uit de hoogte valt een dunne smalle waterval neer. Ernaast is een stuk van de baan te zien die vanuit een bergdorpje naar de met sneeuw bedekte toppen loopt.

Je hoort bij de anderen in de trein de schik om het hart slaan. "Gaan we zo hoog?". Na de liftheuvel maken we een ruime bocht naar links, onder de grote liftheuvel (0:45h) door en na een lange dip volgt een laatste bocht naar links voordat we onderaan de grote heuvel komen.

Deze grote liftheuvel loopt door een tunnel door het stadje omhoog. Door de tunnel zie je de lucht in de verte, met ernaast de bergtoppen. Een perfect stukje spanning opbouw weer. De liftheuvel is prachtig afgewerkt als een grote rots (rechts), met een lange trap die eruit ziet alsof er al eeuwen lang monniken over lopen. Alles in een bleke rode fletse kleur. Aangekleed met lampionnen en slingers. In de tunnel een afbeelding van de verschikkelijke Yeti die in een afwerende houding ons oproept om terug te gaan.

Dan zijn we bijna bovenaan de berg. De locomotief is druk aan het fluiten om tegenliggers te waarschuwen. Terwijl we over de top van de liftheuvel gaan. We duiken hier een meter of 5 omlaag tussen de besneeuwde bergtoppen door. En maken een bocht naar links, meteen gevolgd door een tunnel met een nieuwe bocht naar links. Hier gaat de track weer omhoog. En zien we tussen de bergen de rails omhoog lopen.

We staan stil. (1:25h) Maar hier is het mis gegaan. De verschikkelijke Yeti heeft hier het track compleet gesloopt. De rails steekt omhoog. Aan de zijkanten liggen houten balken. De kabels hangen er gebroken bij. Wat is hier gebeurd?

Achter ons horen we de wind razen. In de verte horen we angstige kreten van anderen. Dan gaat er een schok door de trein en begint deze langszaam te rijden, achteruit. We rijden weer de tunnel in, maar in plaats van terug te draaien waar we vandaan komen, duiken we opeens achteruit in een lange bocht omlaag de donkere berg in. Na dit donkere stuk komen we tot stilstand. (1:55) Op een rotswand voor ons zien we schaduwen. De Yeti staat op een stuk rails en brult oorverdovend. Dan bukt hij zich en trekt andere stukken rails kapot. Dan springt hij weg verder de schaduw in.

De trein zet zich in beweging (2:10h), vooruit nu weer, en stort via een lange afdaling naar beneden. Onderin zit een lange bocht waarna het traject weer omhoog loopt. Opnieuw de donkere berg in. (2:20h) Na een bult (airtime) in de berg gaan we nu aan de andere kant naar beneden. Eerst een 360 bocht en daarna een 180 graden bocht om weer omhoog te gaan, terug de berg in.

In de berg is een strakke bocht naar rechts (2:40h) waarna we de Yeti voor ons zien opduiken. Deze is razend van woede en doet een uithaal naar de trein. Gelukkig mist hij ons net (2:45h) en na een laatste bocht komen we veilig en wel terug aan op het station. We hebben het gered!

De Everest is een lange baan. Eerst een lang stuk buiten de berg, gevolgd door de hoge heuvel. En daar begint het. Het gebied met in de rode markering is de berg. De gele punten geven wissels aan in de baan. Op het stuk tussen de wissel rij je achteruit. De rest van de baan rij je gewoon vooruit.

Alles in Florida is net zo plat als in Nederland. Het laat zich raden dat ook de Everest berg een kunstmatige berg in, nep dus. Op het eerste gezicht lijkt dit een gewone kunstmatige berg waar een achtbaan doorheen loopt. Hier is echter iets meer aan de hand.

Het hart van de achtbaan is natuurlijk de baan zelf waar de treintjes over rijden. De baan is geleverd en gebouwd door Vekoma. Er zijn 5 treinen waarmee 2050 personen per uur op expeditie kunnen. meestal rijden er 4 treinen waarmee de capaciteit 1850 personen per uur is.

De baan is 34,10 meter hoog, en de diepste drop is 24,40 meter hierbij haalt de trein een snelheid van 80 km/h.

Om de baan heen is de berg gebouwd. Iedere paar minuten komt er een op hol geslagen trein voorbij, met een gewicht van een paar ton. Het kan dan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat de berg gaat meebewegen. Daartoe heeft men bedacht dat de berg en de baan helemaal los van elkaar worden gemaakt. Beiden hebben dus een eigen constructie, eigen fundering en kunnen dus onafhankelijk van elkaar bewegen/trillen etc.

Op deze foto van dit stukje baanvak van de liftheuvel is dit goed te zien. De rode delen zijn van de berg constructie het groene deel is van de baan die net los staat van de berg.

Het skelet van de berg is afgedekt met een betonlaag welke is beschilderd. Zoals het zich laat raden in een Disney park is hier ook handig gebruik gemaakt van Forced Perspective. Dit wil zeggen dat door het gebruik van kleuren en met name de maat van attributen het lijkt of de berg groter is dan deze eigenlijk is.

De bomen onder zijn de gewone maat. Hoe hoger op de berg je komt hoe kleiner de boompjes in werkelijkheid zijn. Daardoor lijkt de berg hoger te zijn dan deze is!

Dit is geen achtbaan voor watjes. In de berg woont namelijk de verschikkelijke sneeuwmonster, de Yeti. En die vindt het niet zo prettig dat er iedere paar minuten toeristen bij hem langs komen stuiven in een treintje.

Op verschillende plaatsen kom je de Yeti tegen. Voetafdrukken, wat schade die de Yeti hier en daar heeft aangericht.

Het spektakel stuk is natuurlijk het verhaal eromheen. De yeti die de baan sloopt, waarvan je eerst het bewijs ziet, dan in schaduw in actie en uiteindelijke de confrontatie.